Bu zamana kadar hiç bilinmeyen aile yaşantısını anlatan Didem zaman zaman gözyaşlarına boğuldu.
İşte Oryantal Didem’in açıklamalarından satır başları…
Ben 11 yaşında çalışmak zorunda kaldım. Pavyonda çalışıyordum, o dönem kendi kendimi korudum.Çocuk yapmak çok doğal çok güzel bir şey ama ben çocuğuma o kadar güzel bir hayat vermek istiyorum ki kimseye muhtaç olmasın, hayatı görsün… 11 yaşında çalışmak zorunda kaldım, çocuğum öyle olmasın.
Pavyonda dans ediyordum. Polis ve jandarmanın çok sık uygulama yapmadığı yerlerde sahne alıyordum. Bazen uygulama olduğunda beni depo gibi yerlere atıyorlardı içerisi fare dolu. Çığlık atsam jandarma ya da polis beni bulacak diye susuyordum. Bulsa bir şey olmazdı bana ama çalıştığım mekânı kapatırlardı. Çok zor günlerdi…Ben çocuk olamadım, genç kız olamadım hala da kadın değilim. Allah kimsenin başına vermesin geçim derdi çok zor. Ben burada ailemi de hiçbir zaman kınamadım. Onlar da ailesinden öyle görmüş… Babam çalışmamı hiç istemiyordu ama annem biraz daha baskında bu konuda.Annemi de suçlamıyorum o da annesinden öyle görmüş… Bir insan para sevdalısı olmasın ne anneliği görür gözü ne de başka bir şeyi… Benim 26 yaşında erkek kardeşim var kendisi çalışmıyor. Konuşmak istemiyorum, beni görüntülü arıyor görmek bile istemiyorum onu… Kendisini çok seviyorum ama kötü alışkanlıkları var.İki çocuğu var, biri beş biri dört yaşında. Annem bakıyor eşi de bıraktı terk etti başkasıyla evlendi o da… Annem sadece bakımını sağlıyor ben de maddi kısmını sağlıyorum. Ablam kocaman kadın oldu evlenmedi. Onun da doğru düzgün bir işi yok. Bir ev aldım orada yaşıyorlar ben kirada yaşıyorum.
Benim kızdığım nokta ben kadınım çalışıyorum, erkek kardeşim çalışmıyor. Erkeksin, taşı sıksan suyunu çıkarırsın çalış sorumluluk al çocuklarına bak. Çocuk yapmak çok kolay ama bakmak değil. Ben anne olursam çocuğuma bakmak için her şeyi yaparım. Yaşayamadığım çocukluğumu çocuğum yaşasın istiyorum.Çocukları çok seviyorum korkuyordum da… Çocuğuma güzel bir gelecek verememekten korkuyorum. Eğer bana bir şey olursa, tek geride bıraktığım kedi ve köpeğim var onlara baksınlar ben rahat olurum.
Babamın rahatsızlığı sürecinde kardeşim yanımızdaydı ama yoktu… İki kızı ihtiyaçlarını karşılıyorduk. Tuvalete götürürken utanıyordu. Erkek evladı vardı ama biz daha erkektik.Kardeşimle çok konuştum insan hataya alışınca ‘olmuş’ diye bakıyor. Bazı insanlar için yalan söylemek yemek yemek gibi su içmek gibi…Kardeşimin madde bağımlılığı vardı, polisi arayıp ihbar ettiğim zamanlar oldu. Şu anda kullanmıyor diye biliyorum.
