“Pantalon bahane” diyen Engin Ardıç okul kıyafetleri için iktidarın kendilerini dinlemediğini söyledi.
Oğluna okul pantolonu alamadığı için hayatına son verdiği iddia edilen İ. D. (45) kendisini banyoda iple asarak hayatını kaybetmişti.
Ardıç babanın intiharı hakkında tepki çeken “Hayattan kaçmış. ‘Ben ölürsem bu çocuk ne yer ne içer?’ diye de düşünmemiş.Demek ki pantalon bahane, muhalefet şahane…” sözleriyle değerlendirdi. Ardıç yazısının devamında şunları söyledi:
İlkokula başladığımda kendime ait bir pantalonum yoktu. Babamın eski pantalonundan “tornistan” bir şey giyiyordum.
Çocuk bu ya, o sıralar yeni çıkmış ve pek moda olan, fiyaka vesilesi bir “tükenmez” koymuşum arka cebime, o da akmış, hem de kırmızı…
Yenisini alacak paramız yoktu, bütün bir kış boyunca kıçı kırmızı lekeli babamın eski pantalonuyla gittim geldim okula.
Fakat babam, Adnan Menderes’ten nefret ettiği halde, suçu Adnan Menderes’e yükleyip intihar etmedi.
***
İzmit’te adamın biri liseye giden oğluna okul pantalonu alamadığı için kendini asmış.
Çünkü çocuk, üniforması olmadığı için o gün derse girememiş, “yok” yazılmış.
Diyorlar…
Kimler diyorlar? Konuyu köpürten muhalif yazarlar tabii.
Oysa güvenlik kamerası kayıtlarına göre çocuk sabah okula gitmiş, akşamüstü de çıkmış evine dönmüş.
Valilik “haber yalandır, adamın intiharı psikolojik nedenlere dayanıyor” demiş.
Elbette psikolojik. Çünkü işsizmiş. Trafik kazası geçirmiş, çalışamıyormuş.
Fakat oturduğu ev kendisine aitmiş, hiçbir borcu da yokmuş. Öyleyse?
Kaçmış. Hayattan kaçmış. “Ben ölürsem bu çocuk ne yer ne içer?” diye de düşünmemiş.
Demek ki pantalon bahane, muhalefet şahane…
Dolayısıyla “okul forması” meselesi yeniden gündeme geldi.
Biz, okul forması denilen saçmalığın tümden kaldırılmasını istedik. Bu ancak “askeri okulda” olurdu, sivillere üniforma giydirmek de ne demekti?
Hem de bu, defter kalem gideri zaten bütçelerini zorlayan öğrenci velilerine çok gereksiz ve yüklüce bir “ek masraf” getiriyordu…
Bugün o intihar eden adam bahanesiyle Tayyip Erdoğan’ı suçlayan Kemalistler karşı çıktılar.
Çünkü çocukları, hep yaptıkları ve sevdikleri gibi, “tornaya sokmak” istiyorlardı…
Okul önlüğü olmazsa çocuklar arasındaki “sınıf farkları” ortaya çıkarmış… Sanki Vehbi Koç’un torunuyla ırgat Memet’in oğlu aynı okula gidiyor da…
Sınıf farklarını yumuşatmayı doksan yılda başaramayınca “tozları halının altına süpürme” yaklaşımıdır bu!
İktidar maalesef bizim lafımızı dinlemedi.
O zamanki Milli Eğitim Bakanı’nın bu sorunu kökünden, hani Büyük İskender gibi kılıcı vurup çözmeye, yüreği yetmedi. Tabii önlük üreticileri de şarladılar, işin ucunda para vardı.
Ne yaptı? Okulları kendi formasını seçmekte özgür bıraktı.
Böylece hiçbir şey değişmemiş oldu.
Çünkü okul önlüğü siyah olmamış da mavi olmuş, yeşil olmuş, isterse açık siklamen olsun, sonuç değişmiyor. Rengi aklın sıra yumuşatmakla sadece “görüntü makyajı” yapmış oluyorsun.
Lise öğrencileri de, ergenlere hiç yakışmayan ve okulun kapısından çıkar çıkmaz çözüp attıkları siyah kravatlarla, okul koridorlarında Ankara bürokratları gibi dolaşıyorlar.
Ne demişti Atatürk: “İdare-i maslahatçılar esaslı inkılap yapamazlar”…
